Zadbaj o burak  przed startem

Głównym celem uprawy przedsiewnej pod burak cukrowy jest stworzenie jak najlepszych warunków do wschodów roślin.

Chodzi o wzruszenie wierzchniej warstwy gleby (do głębokości siewu nasion buraka), czyli na głębokość 3 cm, a zapewnienie dobrego podsiąkania wody z głębszych warstw. Najlepiej można to zadanie spełnić stosując metodę jednego przejazdu za pomocą biernego agregatu przedsiewnego. Najczęstszym błędem obserwowanym wciąż w praktyce jest nadmierne przesuszenie gleby, na skutek wykonywania zbyt głębokiej uprawy i/lub nadmiernej ilości zabiegów. Niekorzystne jest również wykorzystanie narzędzi aktywnych silnie rozdrabniających glebę i niszczących jej strukturę, co ułatwia powstawanie skorupy glebowej w razie wystąpienia intensywnych opadów.

Burak w IP

Drastyczne obniżenie stawek dopłat do ekoschematu integrowana produkcja roślin do niecałych 820  zł do 1 ha  w 2024 r. może spowodować,
że w tym roku zainteresowanie tym wsparciem będzie mniejsze. Plantatorzy, którzy zgłosili/zgłoszą (co najmniej na 30 dni przed siewem) przystąpienie do tego ekoschematu, muszą prowadzić produkcję zgodnie z metodyką integrowanej produkcji buraka zatwierdzoną przez Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Zgodnie z nią należy stosować co najmniej 3-letnią przerwy w uprawie buraka na tym samym stanowisku. Burak powinien być uprawiany w płodozmianie czteroletnim. Skracanie płodozmianu prowadzi do wyburaczenia gleby w efekcie namnożenia się szkodników (nicienie) oraz nagromadzenia przetrwalników patogenów chorób korzeni i liści. Najczęstszą i wskazaną rośliną jako przedplon dla buraka jest pszenica, której uprawa pozostawia rolę w dobrej strukturze oraz pozwala na terminowe wykonanie wszystkich prac polowych. Na takim stanowisku możliwa jest również uprawa roślin międzyplonowych, w tym o działaniu antymątwikowym. Bardzo dobrym przedplonem dla buraka są groch i wyka. Nie zaleca się uprawiać buraka po buraku (sprzyja rozprzestrzenianiu się chorób i szkodników oraz jednostronnie wyczerpuje glebę ze składników pokarmowych), rzepaku (silne zagrożenie wystąpienia mątwika buraka i trudności ze zwalczaniem samosiewów rzepaku)  i kukurydzy (pozostałości twardej słomy, wzrostu zagrożenia ze strony patogenu Rhizoctonia solani). Niewskazana jest również uprawa po wiosennym nawożeniu pola obornikiem (orka wiosenna silnie przesusza glebę, obornik stosowany w tym terminie sprzyja wykształcaniu zdeformowanych korzeni).

tekst i fot. dr hab. inż. Arkadiusz Artyszak, prof. SGGW

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 03/2025 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”