Adiuwanty nalistne na wiele sposobów

Coraz większa liczba oferowanych adiuwantów charakteryzuje się różnym składem i przeznaczeniem, co wymusza ich klasyfikację. Na rynku pojawiła się nowa grupa wspomagaczy o działaniu doglebowym, lecz nalistne nadal odgrywają dominującą rolę.

Klasyfikacja adiuwantów nalistnych, niestety jak dotąd ciągle amatorska, pozostaje bez większych zmian. Podstawowy podział obejmuje adiuwanty aktywujące i modyfikujące. Coraz bardziej popularne stają się adiuwanty wielofunkcyjne, reprezentujące obie cechy. Zaczynają dominować, co nie oznacza, że szereg wspomagaczy o węższym zakresie działania można pominąć w ochronie roślin.

Adiuwanty aktywujące

To już z pewnością ponad setka produktów. Zalecenia ich stosowania można znaleźć w etykietach jako dodatki obligatoryjne lub dodatki zalecane. Jednak najwięcej informacji producenci i dystrybutorzy przekazują przez Internet oraz w formie przekazu ustnego (szkolenia, sesje, konferencje) i pisemnego (ulotki, broszury, katalogi). Zalecenia tego typu w większości mają charakter promująco-reklamujący. Stąd takie same zalety adiuwantów są przedstawiane w różny sposób, np.:

• poprawiają zdolność przylegania środków ochrony roślin do powierzchni liści,
• poprawiają przyleganie kropli cieczy użytkowej do liści (łodyg), co zapobiega ich spływaniu i w efekcie są szybciej wchłaniane,
• poprawiają równomierność pokrycia powierzchni roślin,
• zapewniają optymalne zwilżenie opryskiwanej powierzchni,
• zapewniają bardzo dobre zatrzymanie kropel opryskowych na powierzchni zwalczanych chwastów.

Charakteryzując adiuwanty aktywujące, można o wszystkich powiedzieć, że mają decydujący wpływ na zwiększenie przyswajalności substancji czynnej. W małym stopniu akcentuje się, iż aplikacja adiuwantów pozwala na zastosowanie niższej dawki herbicydu do zwalczania chwastów oraz że umożliwia zahamowanie rozwoju, do zniszczenia włącznie, chwastów uważanych za średnio wrażliwe na daną substancję czynną.

Adiuwanty aktywujące są najczęściej wymienianymi w etykietach herbicydów przeznaczonych do zwalczania chwastów w burakach, kukurydzy i zbożach. Do najbardziej popularnych należą: Actirob 842 EC, Asystent+, Atpolan 80 EC, Atpolan Bio 80 EC, Biopower, Dash HC, Mero 842 EC, Olbras 88 EC, Olejan 80 EC, Olstick 90 EC, Toil, Trend 90 EC i Vivolt.

Adiuwanty modyfikujące

Informacji na ich temat należy szukać na własną rękę we wszystkich dostępnych źródłach, poza etykietami środków ochrony roślin, w których nic się o nich nie wspomina i prawdopodobnie wspominać się nie będzie do czasu, kiedy nie „dorobią się” własnych oficjalnych zaleceń. To grupa preparatów w sposób decydujący wpływająca na wodę, w rozumieniu cieczy roboczej, podstawowego nośnika aplikowanych substancji czynnych. Jakość wody jest jednym z elementów mających wpływ na efektywność zabiegu. Wśród tego typu wspomagaczy największą rolę odgrywają kondycjonery wody. Podstawowe działanie to ustabilizowanie odczynu cieczy i twardości wody.

tekst i fot. inż. Adam Paradowski

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 05/2024 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”