Druga dawka na pszenicę ozimą

Poprawne wyznaczenie drugiej dawki azotu w nawożeniu pszenicy wymaga w pierwszej kolejności poznania roli tego składnika w kształtowaniu plonu w fazie rozwojowej poprzedzającej termin jego stosowania.

Druga dawka azotu w nawożeniu pszenicy decyduje o plonie ziarna, który można uzyskać lub stracić. Celem stosowania drugiej dawki azotu w pszenicy ozimej jest kontrola struktury łanu, czyli liczby źdźbeł na jednostce powierzchni, liczby zawiązanych kłosów i liczby ziaren w kłosie. Druga dawka N dla spodziewanego plonu ziarna na poziomie np. 70 dt/ha w zależności od stanu łanu powinna się kształtować w zakresie od 30 (łan dobry) do 50 kg N/ha (łan słaby). Zarówno w skali kraju, jak i poszczególnych pól, pszenica ozima wykazuje zróżnicowany stan zaawansowania w rozwoju.

Nie przesadzać z wielkością

Wyznaczając drugą dawkę azotu, nie należy zapominać, że stanowi ona część realizowanego programu nawozowego i powinna być udokumentowana w karcie pola. W praktyce termin stosowania drugiej dawki rozpoczyna się bardzo wcześnie, tzn. pod koniec fazy krzewienia, a kończy się w fazie ukazania języczka liściowego. W rozważanym okresie rozwoju pszenica pobiera ok. 40% całkowitej ilości azotu (średnio 60 kg/ha). Z tej ilości 25% (ok. 15 kg N/ha) przypada na okres od krzewienia do fazy 2. kolanka, a pozostała część na okres od fazy 2. kolanka do otwarcia pochwy liściowej.

prof. Renata Gaj

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 04/2020 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”