Konserwanty do zakiszania kukurydzy

Wilgotne ziarno kukurydzy w krótkim czasie ulega porażeniu przez bakterie i pleśnie. Wysypane na pryzmę już po upływie 24 godzin zagrzewa się, osiągając temperaturę nawet do 50°C. Dlatego tuż po omłocie bardzo ważne jest jak najszybsze rozdrobnienie ziarna i ścisłe ułożenie go w rękawie, silosie lub na pryzmie.

Ziarno przeznaczone do zakiszania powinno zawierać ok. 65% suchej masy. W przypadku kiszenia zbyt wilgotnego ziarna może dojść do gwałtownego przebiegu procesu fermentacji i dużych strat energii. Natomiast ziarno za suche źle się ugniata, co utrudnia całkowite usunięcie powietrza z zakiszanej biomasy. W miejscach, w których pozostają resztki powietrza, rozwijają się grzyby pleśniowe, pogarszające jakość kiszonki. Do zakiszania nie nadaje się ziarno zawierające powyżej 75% suchej masy, dlatego przed sprasowaniem należy je zwilżyć, np. serwatką lub wodą. Wilgotność zakiszanego ziarna, przy prawidłowym rozdrobnieniu, wpływa na gęstość kiszonki.

Przed zakiszaniem ziarno rozdrobnić

W praktyce, przed zakiszaniem wilgotne ziarno kukurydzy rozdrabnia się przy użyciu rozdrabniaczy bijakowych, gniotowników lub śrutowników. Ziarno zawierające dużo wody (33-35%) należy poddać gnieceniu, a bardziej suche (27-30%) śrutować. Gniecenie ziarna przed zakiszaniem, a nie jego rozdrobnienie na miazgę, stanowi najbardziej uzasadnioną metodę przygotowania dawki dla krów mlecznych, ponieważ zostaje wówczas zachowana prawidłowa struktura paszy. Ziarno gniecione jest wolniej rozkładane w żwaczu, dzięki czemu więcej nierozłożonej skrobi dostaje się do dwunastnicy, a energia jest lepiej wykorzystana przez krowę. Stopień rozdrobnienia powinien być taki, aby ziarno miało konsystencję grubej kaszy. Rozdrobnione ziarno umieszcza się w silosie, rękawie foliowym lub w workach foliowych (Big Bagach) i szczelnie okrywa.

tekst i fot. prof. dr hab. Piotr Szulc

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 10/2023 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”