Nawożenie organiczne z owadów

W ostatnich latach można zaobserwować bardzo wyraźny spadek zasobności gleb w próchnicę. Bez intensywnych działań w tym obszarze utrzymanie produkcji roślinnej na wysokim poziomie nie jest możliwe. Temu problemowi poświęcone są działania UE zapisane w „Europejskim Zielonym Ładzie”.

Próchnicy w glebach brakuje z kilku powodów. Należą do nich między innymi: zubożone zmianowanie podyktowane wyłącznie czynnikiem ekonomicznym, do niedawna powszechny proceder sprzedaży słomy, brak międzyplonów, błędy agrotechniczne, np. jesienna orka pod zasiewy jare – erozja wodna i wietrzna, spadek hodowli zwierząt, przez co brak dostępu do obornika czy gnojowicy jest szczególnie odczuwalny w gospodarstwach od lat nastawionych wyłącznie na produkcję roślinną.

Potrzebne są nawozy organiczne

Jednym z koniecznych działań zaradczych w tym zakresie jest powszechne stosowanie, oprócz nawozów mineralnych, również nawozów organicznych. To jeden z najlepszych sposobów na poprawę struktury gleby, trwałego uregulowania pH, zwiększenia zawartości materii organicznej odbudowującej warstwę próchniczną. Nawozy te wpływają również korzystnie na dostępność i wykorzystanie składników pokarmowych oraz przywracają równowagę mikrobiologiczną gleby.

Wielu sceptyków zwraca uwagę na relatywnie niewielką zasobność nawozów organicznych w podstawowe makroskładniki (NPK). Jednak warto zauważyć, że składniki te uwalniane są stopniowo, a co za tym idzie praktycznie bez strat, czego nie można powiedzieć szczególnie o mineralnych nawozach azotowych.

Innowacyjny produkt z odchodów owadów

W ostatnich latach powstała koncepcja produkcji białka paszowego o bardzo wysokiej jakości na bazie larw owadzich. Firmy produkujące owady są bardzo zainteresowane wykorzystaniem strumienia odpadów, który tworzą się podczas tego procesu. Wraz z intensyfikacją produkcji zwierzęcej i ryb rośnie zapotrzebowanie na wysokiej jakości komponenty białkowe do produkcji pasz, a larwy owadów mogą potencjalnie stanowić zrównoważony substytut wysokiej jakości produktów, takich jak mączka rybna lub śruta poekstrakcyjna sojowa.

dr Sylwia Kaczmarek

Fot. HiProMine

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 11-12/2022 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”