Nawożenie startowe kukurydzy się opłaca

Nawożenie jest kosztochłonnym, ale koniecznym elementem technologii uprawy kukurydzy. Jeśli nie będziemy stosować nowoczesnych rozwiązań agrotechnicznych, nie uda się osiągnąć wysokich plonów i satysfakcji finansowej.

W Polsce kukurydzę wysiewa się zwykle w drugiej dekadzie kwietnia i w pierwszych dniach maja, kiedy często panują niekorzystne warunki termiczne. Stworzenie zatem korzystnych warunków żywieniowych dla roślin, pozwalających na przyspieszenie tempa ich wzrostu zwłaszcza w początkowych fazach, wywiera dodatni wpływ na plonowanie kukurydzy.

O początkowym rozwoju kukurydzy decyduje wiele czynników, począwszy od dostępności wody związanej bezpośrednio z terminem siewu, rodzajem gleby, stanowiskiem w zmianowaniu, przez właściwą agrotechnikę, głębokość uprawy przedsiewnej, jakość siewu, po sprawy związane z doborem odpowiedniej odmiany i przede wszystkim nawożeniem przedsiewnym oraz ewentualnie pogłównym czy też dolistnym.

Nawożenie na start

Mogłoby się wydawać, że nawożenie przedsiewne ma niewielki wpływ na początkowy rozwój kukurydzy, która ilościowo najwięcej składników pokarmowych pobiera dopiero w fazie zakrywania rzędów. Jest jednak zupełnie inaczej. To właśnie nawożenie startowe w dużym stopniu warunkuje właściwy rozwój początkowy kukurydzy, jej odporność na stresy biotyczne i abiotyczne oraz pobieranie składników pokarmowych i wody. W wyniku nawożenia startowego granula nawozowa umieszczona jest w warstwie gleby nieulegającej zazwyczaj przesuszeniu podczas wiosennych okresów bez opadów, umożliwiając ciągły dostęp do składnika dla dynamicznie rozwijających się roślin. Wpływa to bardzo pozytywnie na rozwój kukurydzy, gdyż każdy niedobór, zwłaszcza w początkowym okresie, odbija się znacznym spowolnieniem wzrostu. Wyższa koncentracja składnika pokarmowego w glebie poniżej ziarniaka stymuluje również silniejszy wzrost korzeni w głąb gleby, co jest bardzo ważne w warunkach deficytu opadów w trakcie całej wegetacji.

Forma i dostępność składników

Kukurydza na wyprodukowanie 1 tony ziarna wraz z plonem zielonej masy pobiera ok. 20-26 kg N, 10-12 kg P₂O5, 20-24 kg K₂O, 3-4 kg S i ok. 5-7 kg MgO. Jednak to nie ilość składników, ale ich właściwa forma i stała dostępność już od początku wegetacji determinuje prawidłowy rozwój roślin. Krytycznym momentem jest okres po wschodach, kiedy roślina przestaje odżywiać się z bielma ziarniaka i zaczyna się żywić przez system korzeniowy. Bardzo często można zaobserwować wówczas, szczególnie w fazie 4-5 liści (BBCH (14/15), trudności z pobieraniem fosforu, objawiające się fioletowym przebarwieniem postępującym od brzegów liści.

tekst i fot. prof. dr hab. Piotr Szulc

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 02/2023 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”