Pomóż rzepakowi stosując mikroelementy

Od momentu siewu rośliny rzepaku ozimego narażone są na wpływ różnych czynników stresowych, które utrudniają im wzrost, rozwój i przezimowanie, a w efekcie ograniczają plon nasion. Jednym z nich może być niedobór składników pokarmowych: makro- i mikroelementów.

Organem rośliny wyspecjalizowanym do pobierania składników pokarmowych jest system korzeniowy. Dlatego makroelementy powinny być zastosowane przedsiewnie i dobrze wymieszane z glebą. Dolistnie można uzupełniać niedobory przede wszystkim azotu, a w pewnym stopniu także magnezu i siarki. Aplikacja dolistna jest natomiast bardzo efektywnym sposobem zaopatrzenia roślin w mikroelementy. W tym przypadku nawożenie doglebowe daje dużo gorsze efekty. Jednak dokarmianie dolistne nie poprawia zasobności gleby w przyswajalne formy mikroelementów.

Mocznik dolistnie

W razie stwierdzenia objawów niedoboru azotu u roślin rzepaku można dostarczyć ten składnik interwencyjnie w formie oprysków wodnym roztworem mocznika. Jednak musi to być nawóz przeznaczony specjalnie do tego celu (bez inhibitora ureazy). Stosowanie w oprysku dolistnym nawozu zawierającego inhibitor ureazy nie ma sensu, bo jego działanie jest spowolnione. W uprawie rzepaku ozimego mocznik jesienią można stosować maksymalnie w stężeniu 10% (10 kg nawozu w 100 l wody) w fazie 4-6 liści rzepaku (BBCH 14-16). Dawka cieczy roboczej wynosi 150-200 l na 1 ha. Mocznik zawsze należy stosować dolistnie z dodatkiem siarczanu magnezu. Stężenie jednowodnego siarczanu magnezu powinno wynosić 2,5%, a siedmiowodnego – 5% (odpowiednio 2,5 i 5 kg nawozu w 100 l wody). W nawozie tym dostarcza się także łatwo przyswajalny magnez, którego objawy niedoboru można dość często zaobserwować na roślinach rzepaku (fioletowoczerwone zabarwienie liści). W ogrzanej wodzie najpierw rozpuszcza się odważoną ilość mocznika (ciecz robocza oziębia się), a następnie siarczan magnezu (temperatura cieczy roboczej wzrasta).

Zapobiega niedoborowi

Z mikroelementów dla rzepaku jesienią najważniejszy jest bor (B) i mangan (Mn). Dobre zaopatrzenie roślin w te składniki pokarmowe poprawia kondycję roślin przed zimą i zwiększa ich przezimowanie. Dawka boru powinna wynosić 150 g, a manganu 200 g na 1 ha. Kilkukrotna aplikacja boru w okresie wegetacji jest niezbędna, bo jest to składnik, który nie przemieszcza się w roślinach. Nawozy mikroelementowe powszechnie stosuje się dolistnie profilaktycznie, aby zapobiec skutkom niedoboru składników.

tekst i fot. dr hab. inż. Arkadiusz Artyszak, prof. SGGW

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 08/2024 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”