Wpływ biostymulatorów na przezimowanie rzepaku

Na plon rzepaku pracuje się cały rok, ale okres jesienny jest najbardziej istotny dla przebiegu całej wegetacji. Celem zabiegów agrotechnicznych przeprowadzanych w tym czasie jest przygotowanie roślin do wejścia w stan spoczynku w jak najlepszej kondycji. Tylko wtedy mogą optymalnie przezimować i wznowić wegetację wiosną. Warto pamiętać, że odpowiednia jesienna biostymulacja rzepaku może bardzo korzystnie wpłynąć na jego wiosenną kondycję.

Jakie są możliwości biostymulacji i jakie są potrzeby rzepaku? Jak je razem połączyć, żeby rośliny przezimowały
w jak najlepszej formie? Oczywiście są czynniki, na które człowiek nie ma wpływu, ale nowoczesne rolnictwo, oparte na rzetelnej wiedzy, precyzyjnej technice i sprawdzonej praktyce, daje sposobność niezwykle precyzyjnego zarządzania uprawami. Rozsądnie jest więc z tych możliwości skorzystać.

Działanie biostymulatorów

Biostymulatory to substancje lub mikroorganizmy, które aplikowane do gleby lub na rośliny mają na celu poprawę naturalnych procesów roślinnych. Mogą to być wyciągi z alg morskich, grzyby, bakterie, kwasy humusowe, hormony, aminokwasy i peptydy, bądź inne substancje występujące naturalnie w przyrodzie. Ich zastosowanie może optymalizować procesy fizjologiczne, usprawniać wchłanianie i przetwarzanie składników pokarmowych, stymulować reakcje obronne roślin, poprawiać odporność na czynniki stresowe, a nawet wpływać na ekspresję genów. Dzięki takiemu działaniu mogą mieć realny wpływ na wzrost wydajności i jakości plonów. Co istotne i ciekawe, najlepsze efekty można osiągnąć wtedy, gdy przy prawidłowo przeprowadzonej agrotechnice, wystąpią niekorzystne warunki, np. susza czy zimno. Właśnie wtedy widać najbardziej dobroczynne działanie biopreparatów. Jeśli przebieg pogody będzie idealny, to rośliny będą mogły cały swój potencjał przeznaczyć na budowanie wysokiego plonu. Jeśli jednak pojawiają się niesprzyjające warunki, to roślina zużywa swoje zasoby na przetrwanie czynnika stresogennego, a dzieje się to kosztem przyszłego plonu. Biostymulatory można porównać do tarczy, która chroni przed wpływem niekorzystnych czynników i za którą roślina może bezpiecznie wykorzystywać swoje genetyczne możliwości.

Jesienne potrzeby rzepaku

Żeby przezimować w jak najlepszej kondycji, rośliny powinny być przede wszystkim dobrze odżywione, o wyrównanym pokroju, niezachwaszczone, niezainfekowane chorobami, nie zniszczone przez szkodniki. To właśnie wejście młodego rzepaku w okres spoczynku w jak najlepszej formie jest niezbędnym czynnikiem do jego dobrego wiosennego startu. Im lepsza kondycja roślin w końcówce jesiennej wegetacji, tym wyższa odporność na stresy biotyczne i abiotyczne w następnych miesiącach. Rzepak dobrze przygotowany do zimy to zasada 3×12 – czyli minimum: 12 liści, 12 mm szyjki korzeniowej i 12 cm korzenia palowego. Oczywiście, im dłuższy i bardziej rozbudowany system korzeniowy, tym lepiej. Szyjka korzeniowa, która będzie miała 20 mm (oczywiście bez dziury borowej), będzie wspaniałym rezerwuarem substancji zapasowych do przetrwania zimy i dobrego wiosennego startu.

tekst i fot. mgr Joanna Kotowska
doradca rolny

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 10/2025 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”