Azot na kłos

Trzecia dawka azotu w uprawie pszenicy wpływa przede wszystkim na kłos. Powoduje nie tylko przyrost plonu, ale także wzrost zawartości białka i glutenu w ziarnie pszenicy.

Termin stosowania azotu nie ogranicza się do fazy kłoszenia, ale obejmuje znacznie dłuższy okres wegetacji pszenicy. Każda dawka azotu zastosowana pod koniec strzelania w źdźbło (BBCH 37/49), zwiększając dostępność azotu, poprawia przyszłą strukturę łanu. W tym okresie dobre zaopatrzenie roślin w azot pozwala uzyskać dodatkowe kłosy, co wydatnie zwiększa plon ziarna.

Ważny wybór terminu

Dostarczenie trzeciej dawki azotu powinno się rozpoczynać od fazy widocznego liścia flagowego, który pozostaje jeszcze zwinięty w pochwie (BBCH 37). W tej fazie niezwykle intensywnie rozwijają się tylko pojedyncze pędy (1/2 na roślinę, rzadziej więcej). W rezultacie zachodzi silna redukcja ilości pędów wegetatywnych, zwłaszcza słabszych. Proces kształtowania się struktury łanu trwa aż do fazy kłoszenia (BBCH 51–58), w której ustala się ostateczna liczba kłosów. O liczbie pędów wegetatywnych przekształcających się w kłosy decyduje ogólny stan odżywienia roślin zarówno fosforem, potasem, jak i azotem. Dwa pierwsze składniki przesądzają o ogólnej kondycji rośliny i stopniu wykształcenia źdźbeł wegetatywnych. Znacznie większej uwagi wymaga azot, którego niedobór w glebie czy też trudności z jego pobieraniem przez rośliny (susza glebowa) przyspiesza redukcję liczby źdźbeł. W efekcie ma to istotny wpływ na plon ziarna.

tekst i fot. prof. UPP dr hab. Renata Gaj

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 05/2020 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”