Forma decyduje o sposobie pobierania

Formy tlenkowe mikroskładników charakteryzują się niską dostępnością i rozpuszczalnością w wodzie.
Z tego powodu przeznaczone są głównie do stosowania doglebowego, najczęściej przedsiewnie.

Poziom ilościowego zapotrzebowania roślin na poszczególne składniki pokarmowe sprawia, że dzieli się je na makro- i mikroskładniki. W grupie niezbędnych mikroskładników – w kolejności malejącej zwartości w roślinie – wymienia się: żelazo, mangan, cynk, bor, miedź i molibden. Zawartość mikroelementów w roślinach jest blisko tysiąckrotnie mniejsza niż makroskładników. W roślinach gromadzących duże ilości mikroskładników zawartość żelaza i manganu może się zbliżyć nawet do 10 000 mg/kg s.m. (1%).

Nadmiar bywa szkodliwy

Nadmierny wzrost stężenia mikroskładników w roślinie może silnie zakłócić jej metabolizm, prowadząc nawet do śmierci. Takie skutki obserwowane są na obszarach skażonych np. miedzią i cynkiem, a na glebach bardzo kwaśnych – manganem. Z kolei toksyczność boru może się ujawnić w zbożach sianych po roślinach intensywnie nawożonych tym składnikiem.

prof. Renata Gaj

Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu

fot. Panek

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 11-12/2019 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”