Wspomagaj ochronę adiuwantami

Adiuwanty to produkty, które nie wymagają rejestracji. Utrudnia to dotarcie do zaleceń ich stosowania. W jakich przypadkach można je wykorzystać, w jakich dawkach i z jakimi preparatami aplikować? To wszystko pytania, na które nie tak łatwo odpowiedzieć!

Ich liczbę na krajowym rynku można szacować na około 150 produktów. Mimo braku pełnego wykazu, a tym samym klasyfikacji funkcji, jakie pełnią, można je podzielić na dwie podstawowe grupy. Pierwsza to środki aktywujące, druga modyfikujące. W każdej z nich można dokonać dalszych podziałów.

Przede wszystkim formulacja

Środki ochrony roślin, z pewnymi wyjątkami, można podzielić także na dwie podstawowe grupy. Preparaty stałe i płynne. Preparaty stałe: SG, WG i WP w procesie produkcji trudno jest uzupełnić dodatkami wspierającymi działanie. Wymagają zatem łącznego zastosowania z adiuwantami. Środki płynne: EC, EW, SE, SL, SC, ze względu na cechy fizyczne, ułatwiają wprowadzenie adiuwanta bezpośrednio do produktu. Nie oznacza to, że wszystkie środki takich form użytkowych mają w składzie adiuwant. Specyficzną formą użytkową jest formulacja OD, przystosowana do łączenia kilku składników w jednym produkcie. Preparaty te na ogół mają w składzie adiuwant.

Formulacja często jest czynnikiem decydującym o mieszaniu bądź niemieszaniu z adiuwantami. Dotyczy to przede wszystkim działania aktywującego. Dziesiątki zaleceń modyfikujących działanie nie są związane z formą użytkową preparatu, zabezpieczają np. przed nadmiernym pienieniem, znoszeniem cieczy użytkowej, stabilizują odczyn, służą do mycia opryskiwaczy itp.

Zwiększyć skuteczność

Zadaniem wszystkich adiuwantów jest działanie mające korzystny wpływ na końcowy efekt zastosowanego środka. Pierwsze adiuwanty zalecano przede wszystkim, by zwiększyć aktywność zastosowanej substancji czynnej w stosunku do zwalczanego agrofaga. Zdecydowana większość adiuwantów jest zalecana ze środkami chwastobójczymi. W ramach zabiegów można wyodrębnić zalecenia obligatoryjne i możliwe (tabela). W pierwszym przypadku zachodzi konieczność łącznego zastosowania, natomiast niewykonanie zabiegu z zalecanym adiuwantem powoduje obniżenie skuteczności działania. W drugim przypadku ponownie należy rozpatrzyć kilka wariantów. Dodatek adiuwanta zwiększa ogólną skuteczność, efekt chwastobójczy w stosunku do chwastów, które przekroczyły optymalną fazę wrażliwości i efekt chwastobójczy w stosunku do chwastów średnio wrażliwych. Ostatni wariant to możliwość obniżenia podstawowej dawki herbicydu z zachowaniem skuteczności na poziomie dawki pełnej (często wykorzystywany z nieselektywnie działającym glifosatem).

inż. Adam Paradowski    

Fot. Envato Elements

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 3/2021 miesięcznika „Nowoczesna Uprawa”